نشاط بعد از غم

دائم برمی گشت و تیکه ای نثارش می کرد:

«شما هم کُشتید ما را با این روضه خونی ها، بسه دیگه! کل سال رو تبدیل کردین به عزا!»

گوشه ی نگاهش را به او انداخت و گفت:

«نشاط بعد از هیئت را با هیچ چیز عوض نمی کنم.»

 

خوشا به حال کسی که مردم او را نشناسند...

عن ابِی بصیرٍ عن ابی عبداللهِ علیه السلام قالَ سَمِعتُهُ یقولُ قالَ رسولَ اللهِ صلی اللهُ علیه و آله:«طوبَی لِعبدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَهُ اللهُ وَ لَم یَعرِفُهُ النّاسُ اولئکَ مَصابیحُ الهدَی و یَنابیعُ العلمِ یَنجلِی عنهُم کلُّ فِتنةٍ مُظلِمَةٍ لَیسُوا بِالمَذاییعِ البُذُرِ وَ لا بِالجُفَاةِ المُراءِینَ»

ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: «خوشا به حال بنده ی گمنامی که خدا او را بشناسد و مردم او را نشناسند؛ آن ها چراغ های هدایت و سرچشمه های دانش هستند؛ به واسطه ی آن ها هر فتنه ی تیره و تاری برطرف گردد؛ آنان نه فاش کننده و پرده بردار از اسرارند و نه ناسپاس، ریاکار و خودنما.»

اصول کافی، جلد2، صفحه 225

 

ناموس خدا

«تو و قلب تو، یکی از نوامیس الهیه هستید، حق تعالی غیور است نسبت به ناموس خود؛ این قدر پرده دری مکن به ناموس حق تعالی»

 شرح چهل حدیث، امام خمینی(رحمة الله علیه)، ص 46